"Dziewczyna, którą znał" Tracey Garvis Graves

Dziewczyna, którą znał

Tracey Garvis Graves

Wydawnictwo: NieZwykłe

Główni bohaterowie tej książki spotykają się przypadkiem po dziesięciu latach rozłąki w roku 2001. To mnie zaskoczyło, bo książka została nie tak dawno wydana. Jednak dość często przenosimy się do wydarzeń z roku 1991, kiedy to dopiero poznali się i zaczęli się w sobie zakochiwać. Jednocześnie możemy śledzić przeszłość jak i teraźniejszość z perspektywy Anniki jak i Jonathana. Wiemy, że coś się stało, że nie rozmawiali ze sobą i nie widzieli się od tylu lat, ale powód oczywiście poznajemy dopiero pod sam koniec.

Annika się wyróżnia na tle innych bohaterek. Jest często bezpośrednia, mówi, co myśli, nie potrafi ocenić zachowania innych i z trudnością nawiązuje znajomości z nowymi osobami. Widać, że ma ona delikatne zaburzenia autystyczne i stąd to zachowanie, a w tamtym czasie nie było to dość powszechne i nie mogła uzyskać pomocy od specjalisty. Uwielbia ona szachy i dzięki temu poznaje Jonathana, który się z niej nie wyśmiewa i nie traktuje jej jak dziwaka, jak to często zdarzało się, gdy była młodsza. Naprawdę uczy się rozumieć jej zachowanie i postępowanie, bo mu na niej zależy i widzi w niej kogoś więcej niż dziewczynę z problemami i ze swoimi dziwactwami. Ich relacja była niezwykłe urocza i szczera. Nie każdy byłby tak wyrozumiały i cierpliwy jak Jonathan. 

Muszę przyznać, że książkę oceniłabym jako spokojna. Nie jako nudna, ale jednak bez większego pośpiechu śledzimy wydarzenia zarówno teraźniejsze, jak i przeszłe. Przez całą książkę obserwujemy zmagania głównej bohaterki, która wiele przeszła. Choroba przypominała o sobie na każdym kroku i gdyby nie najbliżsi, miałaby poważny problem odnaleźć się w wielu sytuacjach. Podobała mi się jej przyjaźń z Janice, która ją wiele nauczyła, i która zawsze była dla Anniki, gdy ta jej potrzebowała najbardziej. Annika przez całą książkę uczy się, jak wypadałoby postępować w danej sytuacji. Nie wszystko jest dla niej oczywiste, trzeba jej sporo wytłumaczyć i korzysta z pomocy terapeuty, by to wszystko zrozumieć i sobie poukładać w głowie. Jednak ja chyba wolę jak w powieściach jest więcej humoru i więcej się dzieje. Też nie mogę nazwać siebie fanką rozdziałów na zmianę z teraźniejszości do przeszłości. Jestem zbyt niecierpliwa, gdy nie mogę czytać dalszych wydarzeń od razu, tylko mam rozdział z przeszłości.

Dziewczyna często wspomina o sytuacji, która doprowadziła do ich rozłąki. Zaskoczyła mnie tu delikatnie autorka, ale trudno mi uwierzyć, że tyle lat minęło od ich ostatniego spotkania, ale także, że tylko jedna z nich tak się obwinia za to, co się wydarzyło. Natomiast jeśli chodzi o zakończenie, zastanawiałam się przez dłuższy czas, co się może wydarzyć na tych powiedzmy trzydziestu ostatnich stronach i czym autorka mnie zaskoczy. Tego się nie spodziewałam i jak najprędzej musiałam poznać zakończenie tej historii, bo to, co się wydarzyło na tych stronach, było poruszające i wzruszające, a przy tym i stresujące. Tej części zdecydowanie nie mogę nazwać spokojną. Niektórzy twierdzą, że było to sprzeczne z naturą tej postaci, ale ja tak nie uważam. Chociaż z drugiej strony żałuję, że skończyła się w tym momencie. Z miłą chęcią przeczytałabym rozdział więcej albo już chociaż epilog. Przez to zakończenie wydaje się być nieco przyspieszone. Zdecydowanie przydałoby się kilka rozdziałów więcej z teraźniejszości.

Podoba mi się, że autorzy w swoich powieściach coraz częściej przybliżają nam różnego rodzaju choroby. W ten sposób łatwo nam zrozumieć przez co przechodzi dana osoba. Nie wszystko jest dla nas oczywiste na pierwszy rzut oka i powinniśmy być bardziej wyrozumiali, ale także cierpliwi w stosunku do innych. Książka podobała mi się, relacja głównych bohaterów była urocza, a miłość nigdy nie wygasła między nimi. Bohaterowie się wspierali i uczyli żyć z chorobą Anniki. Jest to książka o wybaczaniu i o drugiej szansie. Chociaż oczekiwałam po niej chyba czegoś innego, ale to ją właśnie wyróżnia na tle pozostałych.

♥ Julia

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję: