"Jak powietrze" Agata Czykierda-Grabowska

Jak powietrze

Agata Czykierda-Grabowska

Wydawnictwo: OMGBooks

Po niedawnym przeczytaniu dwóch książek pana Remigiusza Mroza postanowiłam, że zacznę czytać więcej książek naszych twórców. Przekonałam się, że nasi autorzy też potrafią świetnie pisać. Mój wybór padł właśnie na ten tytuł. Jest to książka z kategorii new adult, ale nie sądzę, że jest to pierwsza polska powieść tego typu. Opis wydawał mi się całkiem interesujący, ale to okładka przyciągnęła mnie najbardziej do przeczytania tej powieści.

Jeśli dwoje ludzi szczerze się kocha, to nic nie może im stanąć na drodze.

Jak powietrze opowiada o spotkaniu dziewczyny i chłopaka, które drastycznie zmienia ich życie. Główna bohaterka- Oliwia, miała spotkać się ze swoim chłopakiem Szymonem. Prowadziła samochód zbyt szybko i zbyt nieostrożnie. Wjechała na skrzyżowanie jeszcze na czerwonym świetle, ale na przejściu dla pieszych ktoś się wtedy pojawił. Oliwia nie zdążyła zahamować i potrąciła chłopaka. Postanowiła zwieźć go do szpitala. Na miejscu delikatnie jej zagroził, że musi coś dla niego zrobić, wtedy nie zawiadomi policji o tej sytuacji. Zgodziła się.


W ten właśnie sposób poznajemy kolejnego, głównego bohatera naszej książki- Dominika. Pojawił się on w nieco niespodziewanych okolicznościach w życiu Oliwii. Jednakże od tego momentu nic już nie będzie dla nich takie same.

Oliwia i Dominik pochodzą z całkowicie różnych stron. Ona mieszka na Żoliborzu wraz z ojcem ordynatorem. Nie musi pracować, gdyż niczego jej w życiu nie brakuje. Inaczej jest w przypadku chłopaka. On mieszka na Pradze wraz ze swoim młodszym rodzeństwem. Wcześniej pracował jako mechanik.


Oliwię bardzo polubiłam. Widać, że jest odpowiedzialną osobą, która troszczy się o innych. Mam jakieś takie deja vu związane z tym, że Oliwia naprawdę kocha dużo zjeść. Dziewczyna uwielbiała spędzać swój wolny czas w ogrodzie, ale nie odmawiała sobie imprez ze znajomymi. Natomiast mam kłopot z ocenieniem Dominika. Niby zaradny i opiekuńczy, ale coś mi nie pasuje w jego zachowaniu. Wiele wiemy o jego przeszłości, ale mam wrażenie, że mowa jest tu o zupełnie innej osobie. Coś jakby autorka próbowała już na siłę dodać tych trochę trudniejszych i smutniejszych elementów do jego przeszłości.

Rodzeństwo Dominika jest naprawę urocze. Bardzo polubiłam Hanię. Dzieci są naprawdę dobrze wychowane i wiedzą, jak mają się zachowywać. Najważniejsze jest to, że nie irytują czytelnika. Jeśli chodzi o innych bohaterów, dresiarze z Pragi byli zabawni, ale okazali się też bardzo pomocni, gdy wymagała tego sytuacja.


Bohaterowie zakochują się w sobie, chociaż tyle ich dzieli. Na okładce mamy, że będziemy mieć tu do czynienia z niezwykłą miłością. Znowu, nie mogę się z tym zgodzić. Związek ten i ta relacja jest całkiem schematyczna. Nie widzę tu niezwykłości. Chociaż wiem, że nie każdy się ze mną zgodzi.

Jest to dobra książka, ale to nie jest to. Jeśli chodzi o bohaterów to Oliwię udało mi się polubić, ale Dominik mnie do siebie nie przekonał. Miałam też takie wrażenie, że zbyt szybko się to wszystko potoczyło. Jednakże miłość jest dla nich najważniejszym uczuciem, a bez niej życie traci sens. Nie chodzi mi tu tylko o uczucie między Oliwią i Dominikiem. Powiem Wam, że miałam kłopot zebrać wszystkie swoje myśli i napisać to w miarę sensownie. 

xoxo

Julia