"Przewieszenie" Remigiusz Mróz

Przewieszenie

Remigiusz Mróz

Cykl: Komisarz Forst (tom 2)

Wydawnictwo: Filia

Podhalem wstrząsa seria wypadków w górach. Początkowo czarna passa wydaje się jedynie ciągiem pechowych zdarzeń, jednak śledczy ostatecznie odkrywają związek między ofiarami. Każe on sądzić, że ktoś morduje turystów na szlakach.
Dochodzenie prowadzi komisarz Forst. Szybko zdaje sobie sprawę z tego, że zabójstwa powiązane są ze sprawą, nad którą pracował z Olgą Szrebską. Zaczyna tropić mordercę, zbierając okruchy informacji, które ten zdaje się z premedytacją zostawiać.
Kiedy zbliża się do rozwiązania sprawy, doganiają go upiory z przeszłości. Wiktor Forst będzie musiał stawić czoła nie tylko człowiekowi, którego ściga, ale także ludziom gotowym zrobić wszystko, by go pogrążyć.


Moje pierwsze spotkanie z twórczością Remigiusza Mroza okazało się być pozytywne. Już rozumiem, dlaczego większość czyta jego książki i bardzo je chwali. Pierwsza część tej trylogii była naprawdę dobra, więc koniecznie musiałam sięgnąć po jej kontynuację. Zakończenie Ekspozycji było tak bardzo szokujące, że nie miałam wręcz innego wyjścia. Metody działania Wiktora Forsta są inne od pozostałych jego kolegów. Forst zawsze dąży do złapania i ukarania osób, które są odpowiedzialne za te wszystkie straszne rzeczy. 

Góry są niebezpiecznym miejscem o tej porze roku. Mowa tu o zimie. Giną ludzie. Jest to zbyt wiele osób w tak krótkim czasie. Forst i inni zaczynają coś podejrzewać na ten temat. Mają złe przeczucia. Okazuje się, że nie są to wypadki, gdyż wszystkie te ofiary mają coś wspólnego ze sobą. Mamy tu do czynienia  z mordercą, który wędruje po górskich szlakach i morduje turystów. Morderca to człowiek, któremu widok tego, co uczynił z nimi, sprawia mu ogromną satysfakcję. Wiemy o nim nieco więcej, gdyż są tu rozdziały także z jego perspektywy. Dzięki nim wiemy, jak mordował te wybrane osoby. Powiązany jest on z sektą. Przez media nazywany jest on Bestią z Giewontu.

Wiktor Forst, jak już wcześniej wspomniałam, uparcie dąży do celu, którym jest złapanie mordercy. Komisarz nie zmienił się jakoś szczególnie. Wciąż jest opryskliwy i chamski, ale za to bardzo sprytny. Jego wybory nie zawsze są najlepsze. Miał pecha, gdyż powiązano go z tymi morderstwami. Rozpoczyna się pościg za samym Forstem, gdy w tym samym czasie Bestia z Giewontu jest na wolności i może robić, co tylko zapragnie. Ta właśnie osoba wzięła sobie za cel Wiktora, by go ukarać za to, co uczynił w poprzednim tomie. 

Jeśli chodzi o bohaterów, poznajemy kilku nowych. Chodzi tu o prokurator Dominikę Wadryś-Hansen i o Gerca, którzy za wszelką cenę chcą ukarać Forsta. Trochę więcej wiemy o Dominice, gdyż śledzimy jej problemy rodzinne. Niezbyt ją polubiłam. Możemy również poznać bardziej Edmunda Osicę, który pojawił się już w Ekspozycji, ale także jego córkę Agatę. Wiktora i Agatę kiedyś coś łączyło. Tu również występuje narracja trzecioosobowa i zmiana perspektywy.

Czasem mam kłopot, że nie mogę stwierdzić, która książka w danym cyklu jest lepsza. Tu tego nie miałam, gdyż ta część, zdecydowanie, bardziej mi się podobała. Nie było tu momentów, w których się nudziłam, czytając informacje odnośnie monet, albo o jakichś księgach. Raczej tego tu nie było. Ta część jest jeszcze bardziej wciągająca. Zastanawiam się, czy Mróz w każdej swojej książce funduje swoim czytelnikom TAKIE zakończenia. Byłam w lekkim szoku. Nie mam pojęcia, jak mogło się tak stać i Forst tego nie odkrył. Muszę w najbliższym czasie sięgnąć po ostatni tom związany z komisarzem Forstem. 

xoxo
Julia