"Dwór cierni i róż" Sarah J. Maas

Dwór cierni i róż

Sarah J. Maas

Cykl: Dwór cierni i róż (tom 1)

Wydawnictwo: Uroboros

Szklany Tron to ja uwielbiam, dlatego już od dłuższego czasu planowałam przeczytać kolejną książkę z innej serii tej samej autorki. Przyszedł w końcu czas na Dwór cierni i róż. Muszę przyznać, że ta książka aż tak bardzo mi się nie spodobała, jak wcześniej wspomniana seria. Oczekiwałam czegoś innego, ale o tym w dalszej części.

Feyra jest główną bohaterką tej książki. Ma ona dziewiętnaście lat. Rodzina dziewczyny żyje w okropnych warunkach. Jednakże nie zawsze tak było. Ojciec oraz dwie siostry prawie jej nie pomagają. Feyra nie może liczyć na ich pomoc. Sama musi upolować coś, by wykarmić całą swoją rodzinę. Tak więc postanawia zrobić. Wybrała się do lasu i już miała na celowniku pewne zwierzę, ale to coś innego przykuło jej uwagę. Był to wielki wilk. Długo nie musiała się zastanawiać. Wyciągnęła łuk i wystrzeliła jesionową strzałę w jego kierunku. Dziewczyna nie była pewna, czy nie miała przypadkiem do czynienia z czarodziejską istotą. Feyra przyciągnęła łanię do domu, ale także wilczą skórę. Zamierzała ją sprzedać i dostać za nią sporo pieniędzy. 

To, czego najbardziej obawiała się Feyra, stało się prawdą. Dziewczyna zabiła Fae. W ich domu pojawiła się bestia. Wykrzykiwała: mordercy! Stwór wypytywał, kto zabił tego wilka. Feyra przyznała się do tego okropnego czynu. Spytała jakiego zadośćuczynienia wymaga Traktat. Bestia odpowiedziała, że życie za życie. Dziewczyna spodziewała się najgorszego po tym, co właśnie usłyszała.

I tak Feyra znalazła się w Prythianie wśród innych fae. Jej karą było zamieszkać w pałacu, żyć w luksusie i nosić suknie. Po prostu żyć wśród innych Fae. Feyra bardzo przypomina mi Katniss Everdeen z Igrzysk Śmierci. Nie podoba mi się to, że mają one tak wiele wspólnego. Obie muszą polować, by wykarmić rodzinę. Dobrze im idzie strzelanie z łuku. Obie również często mają włosy splecione w warkocz. I to nie tylko. 

źródło

Pani Sarah J. Mass tworzy naprawdę genialnych bohaterów męskich. W tej powieści polubiłam aż trzech takich. Jest to Tamlin, który był tą bestią, która wtargnęła w życie naszej bohaterki. Drugą jest jego przyjaciel. No i oczywiście musiał być rudy. Później w powieści pojawia ktoś tajemniczy, ale jego chyba polubiłam najbardziej. Coś czuję, że on pewnie namiesza w następnej książce. ♥

Mamy tutaj do czynienia z narracją pierwszoosobową, a wydarzenia poznajemy oczywiście z perspektywy młodej łowczyni. Momentami byłoby ciekawie móc poznać zdarzenia z innej perspektywy. Jeśli chodzi o akcję, nabrała ona tempa zdecydowanie później.

Jest to fantastyka, a więc mamy tu sporo magii i innych dziwnych stworzeń. Opisy okolicy wyszły autorce znakomicie. Feyra najbardziej była zaskoczona tym, że fae noszą maski, których nie da się zdjąć. Jest to powiązane z pewną klątwą, rzuconą na lud wiele lat temu.

Delikatnie zawiodłam się na tej książce. Nie porwała mnie ona od pierwszych stron, gdyż nastąpiło to dużo później. Początkowo pomysł wydawał mi się dziwny, a dodatkowo nie polubiłam głównej bohaterki. Miała ona też zbyt wiele wspólnego z Katniss. Jednakże bohaterowie męscy rekompensują to. Im bardziej zagłębiałam się w lekturze, tym było coraz lepiej. Elementy fantastyczne bardzo mi się podobały. Książka oparta jest na baśni o Pięknej i Bestii, więc niektórych jeszcze bardziej to zachęci do przeczytania. Jest to bardzo dobra powieść, ale miałam chyba za wysokie oczekiwania wobec niej. Ostatnie rozdziały (i pewien pan, który nie jest Tamlinem ^^ <3) sprawiły, że z pewnością sięgnę po następny tom.

xoxo
Julia