"Fangirl" Rainbow Rowell

Fangirl

Rainbow Rowell

Wydawnictwo: Otwarte

Na moim blogu jest już recenzja innej powieści tej autorki, która jest skierowana do starszych czytelników. Jak wiecie, zawiodłam się na tamtej pozycji. Tu mamy do czynienia z młodzieżówką. Powieść mam w oryginale już od dłuższego czasu, ale nie miałam wolnej chwili, by ją przeczytać. Poniższy cytat jest taki prawdziwy. Każdy zna kogoś takiego w swoim życiu. xd

- Czytałeś książki z serii?

- Widziałem filmy.

Cath tak mocno wywróciła oczami, że aż ją zabolało.

Cath i Wren są bliźniaczkami, które prawie wszystko w swoim życiu robiły razem. Były naprawdę blisko ze sobą. Zmienia się to, gdy dziewczyny wybierają się na studia. Cath nigdy nie przypuszczałaby, że jej siostra postanowi ją zostawić i wybierze obcą osobę, z którą chce tam zamieszkać. Tak się jednak stało. Wren wybrała imprezy i  poznawanie nowych osób, szczególnie płci męskiej. Dla Cath jest to trudne, gdyż jej całkowitym przeciwieństwem swojej siostry. Woli zostać w pokoju i pisać swoje fanfiction. Simon Snow, fikcyjny bohater książkowy, jest jej największą miłością. Cath ma wielu fanów, którzy śledzą losy bohaterów na jej stronie internetowej. 

To moja druga książka tej autorki i nie wiem, czy to tylko ja tak mam, ale mam kłopot z polubieniem bohaterów. Zacznijmy więc od bliźniaczek. Cath jest osobą dorosłą, ale tego po niej nie widać. Denerwuje czytelnika swoim zachowaniem. Rozumiem, że przeraża ją wizja zamieszkania w obcym miejscu i z obcą osobą. Nie usprawiedliwia jej to jednak. Przez pierwsze tygodnie (?) jadła tylko batony proteinowe, bo bała się spytać kogoś o stołówkę. Ehh. Nie lubi spotykać nowych osób, ale mogłaby się chociaż trochę zainteresować swoją współlokatorką. W końcu będą razem mieszkać przez dłuższy czas. Większość jej wolnego czasu zajmuje pisanie fanfiction, ale o nim trochę dalej. Nie mogę do końca zrozumieć Wren, która nie interesowała się siostrą. Już więcej uwagi miała ze strony Reagan. No i jeszcze Levi, wiecznie uśmiechnięty i sympatyczny chłopak. 

- Na biurku masz głowy Simona Snowa - zauważyła Reagan.

- To tylko pamiątkowe popiersia.

- Żal mi ciebie, więc zostanę twoją przyjaciółką. 

Strasznie się wynudziłam, czytając tę książkę, która ma ponad 400 stron. Jest to zbyt wiele. Momentami myślałam, że ją odłożę na bok i nigdy nie skończę. Nic nadzwyczajnego się tu nie działo. Mamy tu wiele problemów nastolatków, w tym oczywiście wątek miłosny. Autorka skupiła się także na rodzinie. Chodzi mi tu o relacje dziewczyn z matką, która z nimi nie mieszka, a także z ojcem, o którego bardzo się troszczą i martwią. 

źródło

W powieści mamy także krótkie rozdziały dotyczące, wcześniej wspomnianego już, Simona Snowa. Nie podobało mi się to. Nie mogłam tego zrozumieć. Przyznam się, że wiele tych fragmentów ominęłam. Niedawno się dowiedziałam, że autorka rozwinęła ten wątek w swojej kolejnej książce Nie poddawaj się. Może znajdą się osoby, które z miłą chęcią po nią sięgną.


Jest to lekka książka dla młodzieży, ale jak dla mnie zbyt nudna. Dobrze mi się ją czytało w oryginale. Nie ma skomplikowanych zdań. Jednakże jest ona nieco za długa. W pewnym momencie mieliśmy sześciomiesięczny przeskok do przodu, że aż trudno w to uwierzyć. Zakończenie również nie wywarło na mnie większego wrażenia. To była druga książka tej autorki, którą przeczytałam. Coś nie mogę polubić się z twórczością pani Rainbow Rowell i jak na razie nie zamierzam sięgać po inne pozycje.

♥ Julia