"Wybacz mi, Leonardzie" Matthew Quick

Wybacz mi, Leonardzie 

Matthew Quick

Wydawnictwo: Otwarte

Słyszałam już wiele dobrego o tym autorze i jego książkach, ale dopiero teraz przeczytałam jedną z nich. Moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora okazało się być bardzo zaskakujące, ale pozytywne. Wiem już, że sięgnę po inne jego powieści. Wybacz mi, Leonardzie powinni przeczytać także starsi czytelnicy, a nie tylko ci, do których jest ona skierowana. Nie jest to typowa młodzieżówka. Porusza ona wiele trudnych tematów i zmusza nas do refleksji. 

Leonard Peacock nie jest zwyczajnym nastolatkiem. Jest inny, ale to nie znaczy, że nie jest bystry. Widać, że jego życie przepełnione jest cierpieniem. Poznajemy go w swoje osiemnaste urodziny, które zamierza spędzić zdecydowanie inaczej niż jego rówieśnicy. W ten dzień postanawia popełnić samobójstwo, a jeszcze wcześniej kogoś zamordować. Leonard miał długie włosy, ale zdecydował się na ścięcie ich. Przed drastycznym czynem zamierza odwiedzić kilka osób, a niektórym nawet wręczyć prezent. W plecaku ma pistolet swojego dziadka. Stopniowo dowiadujemy się, dlaczego tak młoda osoba zamierza popełnić coś tak okropnego.

źródło

Leonard lubi spędzać czas ze swoim sąsiadem. Walt jest starszym człowiekiem, ale uwielbiają oni oglądać razem filmy z Bogartem. Wcielają się w bohaterów i wygłaszają swoje kwestie, które znają już na pamięć. Wiadome jest także, że Leonard bardzo dobrze zna Hamleta, którego też potrafi cytować. Leonard wagaruje i często obserwuje dorosłych. Prowadzi własne badania. Wysuwa potem pewne wnioski dotyczące ludzi, które są rozczarowujące. Właśnie te wnioski o ludziach starszych i młodzieży są takie prawdziwe. 

W książce znajduje się wiele przypisów od samego Leonarda. Niektóre z nich są bardzo obszerne na całą stronę, albo i więcej. Czasami nie wiedziałam jak to czytać. Czytałam ten długi przypis, a potem cofałam się do rozdziału na poprzedniej stronie po to, by dokończyć zdanie. Mamy również kilka listów, których początkowo nie mogłam zrozumieć. Wydawały się trochę dziwne. Z czasem było lepiej, ale i tak średnio przypadły mi one do gustu.

Książka jest bardzo dobra, ale tak trochę zawiodłam się na samym zakończeniu. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Powieść ta ukazuje prawdziwe życie. Ukazane są w niej problemy wielu ludzi, z którymi muszą się mierzyć. Książkę bardzo polecam, bo naprawdę zmusza do refleksji. Nie tak łatwo o niej zapomnimy. Styl autora jest prosty, ale pragnę przeczytać inne jego powieści.

xoxo
Julia