"Więzień Labiryntu" James Dashner | Okiem młodszej siostry

,,Więźnia Labiryntu" przeczytałam ze względu na to, że bardzo spodobał mi się film na tej podstawie. Nie mogę powiedzieć tego o drugiej części, która w ogóle nie przypominała Prób Ognia. W tej ekranizacji wszystko było przedstawione inaczej, a wątki w książce to inna historia. Oczekiwałam czegoś więcej, bo w końcu fabuła zapowiadała się całkiem ciekawie. James Dashner jednak do mnie nie przemawia.

Thomas jest głównym bohaterem. Kiedy budzi się w ciemnej windzie, nie wie kim jest, jak nazywają się jego rodzice, ani jak tu się znalazł. Jednakże drzwi się otwierają, a tam witają go mieszkańcy Strefy- nastoletni chłopcy różnego wieku. W Strefie mają swoje własne zasady, których trzeba przestrzegać. Każdy Strefer ma określony zawód, między innymi pracują na uprawach. Strefa jest otoczona wielkimi murami, za którymi znajduje się tajemniczy Labirynt. Zwiadowcy ciągle go przeszukują, lecz bez skutku. Od dwóch lat nie znaleźli z niego wyjścia. Mury przemieszczają się co noc, utrudniając im skonstruowanie mapy. Thomas wie, że on i pewna osoba jest kluczem do rozwiązania zagadki…

Strasznie wkurzała mnie Teresa, dzięki której naszemu smrodasowi mieszało się w głowie. Gdyby jej nie było, książkę zdecydowanie czytałoby się o wiele lepiej. Jej postać nieźle namieszała w drugim tomie trylogii ,,Próbie Ognia". Nie mam zamiaru zdradzać jak się dalej potoczyły wątki. Natomiast moją ulubioną postacią był przyjaciel Thomasa, czyli pulchny Chuck. Momentami zabawnie czytało mi się ich rozmowy. Czasami było mi przykro tego chłopca z pewnego powodu. Nie zasłużył na pewne rzeczy. Tymczasem Thomas czasami mnie irytował, najbardziej jeśli chodziło o tę dziewczynę. Denerwował mnie ten wątek miłosny, czy jak to nazwać, te ciągłe rozmyślania o niej. Przyjemnie mi się czytało rzeczy dotyczące Labiryntu, jak próbowali się wydostać.


Okładki mi się średnio podobają. Na tyle powieści zdradzili za wiele szczegółów. ,,Lek na śmierć" na mnie czeka, ale nie mam ochoty się za niego zabierać. Historia nie porwała mnie. Pierwszą część pochłonęłam bardzo szybko nawet jak na mnie, gdyż wolno czytam. Może to było spowodowane dużymi literkami oraz krótkimi rozdziałami. Nie wiem, co sądzić o tej trylogii.