"Stinger. Żądło namiętności" Mia Sheridan

 

 Stinger. Żądło namiętności

Mia Sheridan

 Wydawnictwo: Septem

Los czasem płata figle... 

Kto powiedział, że konferencje branżowe muszą być nudne? Nawet jeśli tak bywa, to na pewno nie w Las Vegas, mieście, w którym wszystko może się zdarzyć. To właśnie tam pewna poważna młoda osoba, Grace Hamilton, uczestnicząca w Międzynarodowym Zjeździe Studentów Prawa, poznaje Carsona Stingera, aktora z branży erotycznej, z którym spędza kilka upojnych chwil. Ale cóż może na dłużej połączyć dwoje tak odmiennych ludzi, mających całkowicie inne poglądy na świat i życie? 

Grace to dziewczyna, która uparcie dąży do realizacji swoich celów, a Carson żyje z dnia na dzień i na niczym szczególnie mu nie zależy. Oboje doskonale wiedzą, że ich drogi skrzyżowały się tylko na chwilę... A jednak nie potrafią o sobie zapomnieć. 

Kiedy szczęśliwym zrządzeniem losu wpadają na siebie ponownie, nie mogą odrzucić tej szansy. Zwłaszcza że w międzyczasie oboje nieco dojrzeli, a Stinger porzucił branżę porno na rzecz służby w armii USA. Romans pięknej pani prokurator i przystojnego komandosa nie przypomina sielanki, ale czy życie bez emocji jest ciekawe?

Mia Sheridan jest znaną autorką i sporo czytelników bardzo lubi jej romanse. Ze mną jest różnie, gdyż jednego z nich wręcz nienawidzę, inny bardzo lubię, a trzeci, który przeczytałam jest mi obojętny. Nie mogę nazwać jej ulubioną autorką. Jak było w przypadku tej pozycji? 

Początek książki wydał mi się niezwykle nierealny, ale nawet dla postaci było to takie dziwne. Strasznie szybko się wszystko potoczyło między głównymi bohaterami. W tak krótkim czasie narodziła się między nimi więź. Miał to być dla nich szalony weekend, ale my wiemy, że gdyby tak było, to książka by nie powstała. Sądzę, że to miasto miało na nich taki wpływ. W końcu znajdowali się w Vegas. 

Jednakże z każdą kolejną stroną coraz bardziej mi się podobało. Bohaterowie podjęli ważne decyzje dotyczące ich przyszłości, które ich bardzo zmieniły. Nie podobały mi się te przeskoki w czasie, gdyż czułam się trochę jakbym czytała Love, Rosie. Minęło sporo lat od ich pierwszego spotkania i niesamowitego czasu spędzonego w windzie, czy też w pokoju hotelowym. Zaciekawił mnie również wątek dotyczący handlu ludźmi, który ukazuje co się dzieje na tym świecie. Znalezienie rozwiązania na ten problem jest dobrym posunięciem. 

Strasznie mnie irytuje imię naszej bohaterki. Grace... Nie i jeszcze raz nie. Nie pasuje mi to imię dla niej. Jej postać jest całkiem w porządku. Zawsze obawiam się, że trafię na jakąś ofiarę. Były momenty, że bałam się, że zaraz coś wywinie lub wymyśli genialnego, ale nie było tak źle. Jednakże postać Carsona bardzo mi przypadła do gustu. Uwielbiałam, gdy pojawiał się na kartach powieści. To właśnie on przeszedł największą zmianę. Rozdziały mamy z perspektywy Grace i oczywiście Carsona, także domyślacie się pewnie, które bardziej wolałam. 

Czy tylko ja zwróciłam uwagę na okładki książek tej autorki u nas? Prawie wszystkie są okropne i zniechęcają czytelników przez to. Wydaje mi się, że jedynie Bez słów wygląda całkiem w porządku. 

Nie spodziewałam się, że książka z taką okładką i takim tytułem może mi się tak bardzo spodobać. Początkowo sceptycznie podchodziłam do niej i wydarzeń z Vegas, ale potem wciągnęłam się w historię. Nie jest idealna, nie wszystko mi się w niej podoba, ale jednak cieszę się, że udało mi się ją przeczytać.

♥ Julia