"Żółwie aż do końca" John Green

Żółwie aż do końca

John Green

Wydawnictwo: Bukowy Las

Szesnastoletniej Azie do głowy by nie przyszło, że będzie prowadzić śledztwo w sprawie tajemniczego zniknięcia miliardera Russella Picketta. Jest jednak sto tysięcy dolarów nagrody do zgarnięcia, no i jej Najlepsza i Najbardziej Nieustraszona Przyjaciółka Daisy bardzo chce rozwiązać tę zagadkę!

Dziewczyny wspólnie próbują dotrzeć do Davisa, syna miliardera, którego Aza poznała kiedyś na letnim obozie. Na pozór niewiele ich dzieli, ale tak naprawdę jest to przepaść.

Aza się stara. Stara się być dobrą córką, dobrą przyjaciółką, dobrą uczennicą, a nawet detektywem, jednocześnie zmagając się z obezwładniającymi lękami i dręczącymi myślami, których spirala coraz bardziej się zacieśnia.

"Gwiazd naszych wina" była pierwszą książką tego autora, którą udało mi się przeczytać. Nawet w wersji angielskiej się z nią zapoznałam. Było to owocne spotkanie, ale już kolejne mniej mnie zaintrygowały. Tej w sumie to miałam nie czytać, ale pożyczyłam ją od siostry, która dostała ten tytuł w prezencie. Ta miała coś w sobie interesującego, wciągającego i zachęcającego do dalszego czytania. Jednak z drugiej strony była tak samo denerwująca, a problem, z którym borykała się nasza główna bohaterka nam tu tego zadania nie ułatwiał.


Najbardziej co mnie irytuje to opis na okładce. Jestem ciekawa gdzie podziały się te wielkie poszukiwania miliardera, by zgarnąć kasę... Liczyłam, że trochę więcej będzie w tym temacie, ale treść okazała się zupełnie inna. Miliarder faktycznie znika w niewyjaśnionych okolicznościach, ale książka skupia się przede wszystkim na problemach głównej bohaterki, która zmaga się z chorobą psychiczną. Dziewczyna nie potrafi normalnie funkcjonować. Rozmyśla tylko, by nie dopuścić do zarażenia się, kaleczy przy tym często swój palec. Jej myśli również często ją pochłaniają i przytłaczają.


Mamy tu do czynienia z jej nerwicą natręctw, więc nie wszystko nam się spodoba, ale postać dziewczyny została w tym przypadku dobrze wykreowana. Niektóre opisy i przemyślenia dziewczyny o tych bakteriach i zarazkach były naprawdę dość niesmaczne, ale autorowi chodziło o jak najlepsze odwzorowanie tego problemu.  Gdybym wcześniej wiedziała na czym autor zamierza się skupić w tej historii, pewnie inaczej bym ją oceniła. Nie powiem, że jest to złe, ale jednak oczekiwałam od niej zupełnie czegoś innego. Po dłuższym zastanowieniu stwierdzam, że chyba John Green nie jest dla mnie. Nie zachwycam się jego twórczością i nie chcę poznawać więcej jego powieści. Wydaje mi się, że młodsze osoby mogą znaleźć w nich coś, co je bardziej zainteresuje. 

  

Daisy mnie bardzo często irytowała swoim zachowaniem. Była dość nieodpowiedzialna i nie mogła zrozumieć wielu rzeczy. To ona wpadła na genialny pomysł, by zdobyć pieniądze przez odnowienie dawnej znajomości swojej najlepszej przyjaciółki. Davis był całkiem w porządku. Znalazł się w trudnej sytuacji, a jego młodszy brat Noah źle to znosił. Oboje nie wiedzieli co stało się z ich ojcem. Mam wrażenie, że czasami brakowało mi realizmu w tych postaciach. Te wszystkie cytaty używane przez nich nie bardzo mi do nich pasowały. Mieli naście lat, a zachowywali się jak osoby dorosłe.


Liczyłam na rozwiązywanie zagadki, a nie chorobę psychiczną. Przez to się nieco bardziej zawiodłam. Jednak autorowi znakomicie udało się przedstawić chorobę dziewczyny, która borykała się z czymś tak poważnym, a niezrozumiałym przez otoczenie.

♥ Julia 

źródło