"Pocałunek cienia" Richelle Mead

Pocałunek cienia

Richelle Mead

Cykl: Akademia wampirów (tom 3)

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Moroje mają zdolności magiczne. Zwykle specjalizują się w jednym z czterech żywiołów - wykorzystują wodę, ogień, powietrze lub ziemię. Lissa stanowiła wyjątek. Pracowała z piątym żywiołem - ducha, o którego istnieniu mało kto słyszał. Moja przyjaciółka posiadała dar uzdrawiania, a nawet wskrzeszania zmarłych. To dzięki niemu nawiązała się między nami szczególna psychiczna więź. Zostałam z nią połączona, nosiłam "pocałunek cienia".

O "Akademii wampirów" było dość głośno kilka lat temu i właśnie wtedy udało mi się przeczytać wszystkie tomy. Książki te bardzo przypadły mi do gustu, a bohaterów naprawdę bardzo polubiłam, a szczególnie pewnego pana Adriana, o którym nie można łatwo zapomnieć po dłuższym czasie. Nieco później miałam możliwość poznać dalsze losy postaci w kolejnej serii tej autorki, czyli w "Kronikach krwi". Wydaje mi się, że to dlatego obecnie oceniam te wydarzenia zupełnie inaczej, a znając zakończenie obu serii, polubiłam bardziej niektórych bohaterów, albo pewne pary. 

Dobrze widzicie, że mowa będzie tu o trzecim tomie. Tak się złożyło, że udało mi się go kupić w oryginale za pięć złotych, więc była to bardzo korzystna oferta. Szczerze powiedziawszy nie byłam pewna, o czym będzie ta część i czy się połapię w tym wszystkim po latach, ale nie miałam z tym większych problemów. Autorka nawiązuje do wcześniejszych wydarzeń i dość szybko udało mi się przypomnieć, co się w nich wydarzyło. Bardzo chciałam wiedzieć, czy pewna postać będzie i tu, byłam bardzo zadowolona gdy tak się stało.

Mamy tu moroje i dampiry, ale i także strzygi. Pierwsi z nich posiadają magiczne umiejętności i korzystają z jednego z czterech żywiołów. Lissa jest wyjątkowa i specjalizuje się żywiołem ducha. Natomiast jej najbliższa przyjaciółka Rose, a nasza główna bohaterka, jest dampirem i będzie w przyszłości strażniczką, jak większość z nich. Przed ostatnią grupą lepiej uciekać. Rose jest połączona z Lissą, ale zaczynają się jej dziać niespodziewane rzeczy. Momentami nawet myśli, że oszalała i próbuje odnaleźć przyczynę tego wszystkiego. W tym tomie bohaterowie muszą ponownie zmierzyć się z przeszłością, ochraniać bliskich, pokonać swoje lęki i zrozumieć co jest dla nich w tym wszystkim najważniejsze.

źródło

Początek tak mnie zaciekawił i zainteresował, że nie mogłam się oderwać od czytania, a przecież znałam jej zakończenie. Skończyło się na tym, że przerwałam po piątej nad ranem. Nie wiem jak to się stało. Chyba była to sprawka Iwaszkowa, którego uwielbiam i pojawiał się naprawdę często na początku tej powieści. Było tu sporo dialogów, ale duet Adriana i Rose zawsze mi poprawiał humor. W końcu po latach polubiłam bardziej strażnika Dymitra. Jednak nie mogę tego powiedzieć o najlepszej przyjaciółce Rose. Lissa naprawdę nie wiedziała o wielu rzeczach o dziewczynie i ciężko jej było zrozumieć pewne sprawy. Pod koniec powieści jakoś wolniej mi szło czytanie, ale było wtedy sporo opisów i mniej Adriana.

źródło

W tomie tym pojawia się kilka ciekawych zwrotów akcji, a bohaterowie są fenomenalni. Chociaż znam zakończenie, nie mogłam się oderwać od ponownego spotkania ze światem dampirów i moroi. Kolejny raz mogłam liczyć na poczucie humoru, troskę, prawdziwą przyjaźń Iwaszkowa wraz z Rose, która jest świetną główną bohaterką. Ostatnie strony dość smutne, ale wiem, że warto zabrać się za kolejne części. 

 ♥ Julia