"Dziewczyna, która igrała z ogniem" Stieg Larsson

Dziewczyna, która igrała z ogniem

Stieg Larsson

Cykl: Millennium (tom 2)

Wydawnictwo: Czarna Owca

Lisbeth na skutek niefortunnego zbiegu okoliczności podejrzana jest o popełnienie morderstwa i ścigana przez policję. Mikael Blomkvist nie wierzy jednak w jej winę i zaczyna prowadzić własne śledztwo, podczas gdy Salander daje się wciągnąć w morderczą zabawę w kotka i myszkę i sięga w mroczną przeszłość swojej rodziny.

Jestem naprawdę zachwycona tą książką. Pomimo tego, że liczy ona siedemset stron nie mogłam się od niej oderwać i przeczytałam ją na cztery podejścia. Trudno mi powiedzieć, który tom mi się bardziej podobał, gdyż w poprzednim mieliśmy intrygującą sprawę i niesamowicie tajemniczą, bardzo uzdolnioną Lisbeth, a także dziennikarza, który nie poddaje się w rozwiązywaniu trudnych zagadek. Natomiast ta odkrywa wszystkie karty jeśli chodzi o główną bohaterkę i na tym opiera się ta historia, gdyż dziewczyna jest podejrzana o straszne czyny. Może bardziej chyba jednak ten drugi tom mnie zaciekawił.

Nie podobało mi się to, że pierwsze sto stron mało wiążę się z tym, co będzie dalej ważne w tym tomie. Miejscami było sporo niepotrzebnych i zbyt szczegółowych opisów. Nawet trochę o matematyce możecie się dowiedzieć. Jednakże mamy okazję poznać Lisbeth z innej strony i dowiedzieć się czegoś ciekawego o niej. Pojawił się tu wątek pewnego małżeństwa i szczerze powiedziawszy myślałam, że coś więcej się będzie za tym kryło, a tu za chwilę został zakończony.

źródło

Potem zaczęło się tyle dziać, że przymknęłam oko na początek, który i we wcześniejszym tomie mnie nie porwał. Pojawiło się sporo różnych wątków, wiele nowych postaci doszło i można było momentami pogubić kto jest kim, i jak oni są wszyscy powiązani. Dziewczynę wmieszano w popełnienie morderstwa. Jej bliscy, choć było ich niewielu, nie wierzyli, że byłaby skłonna to zrobić i zdecydowali się na poprowadzenie własnego śledztwa.

W tym tomie to Mikael Blomkvist jest tu takim dodatkiem, a to Lisbeth znajduje się w centrum uwagi. Poznajemy jej dzieciństwo i resztę informacji o jej życiu. Wiemy, dlaczego taka jest obecnie, co nią kieruje w podejmowanych decyzjach. Dziewczyna jest inteligentną, uzdolnioną researcherką, która ma wiele tajemnic. Wyróżnia się ta bohaterka na tle innych, jest nietuzinkowa. Uważam, że została świetnie wykreowana. 

Wydarzenia tu ukazane mamy w narracji trzecioosobowej z perspektywy różnych bohaterów. Trochę mnie zasmuciło, gdy Lisbeth znikła na jakiś czas. Wiecie co mnie najbardziej zaskoczyło? Znajdziecie tu nawet fragment zdarzeń z perspektywy lisa. 

źródło

Przejdźmy do samego zakończenia, które bardzo mi się podobało. Czasami miałam wrażenie, że niektórzy bohaterowie są superbohaterami czy coś. Normalny człowiek by sobie nie poradził w pewnych sprawach. Zakończenie niesamowite, ale byłam jednak zawiedziona, że zakończone akurat w tym momencie. Brakowało mi wtedy chociaż jednego rozdziału więcej. Jednak dowiedziałam się, że to w kolejnym tomie wyjaśni się wszystko.

"Dziewczyna, która igrała z ogniem" to świetna kontynuacja, sporo akcji, interesujących i niespodziewanych zdarzeń, nietuzinkowych bohaterów. Jak już początkowa nuda minie, to nie będziecie mogli się od niej oderwać. 

♥ Julia