"Kaznodzieja" Camilla Läckberg

Kaznodzieja

Camilla Läckberg

Cykl: Saga o Fjällbace  (tom 2)

Wydawnictwo: Czarna Owca

Akcja Kaznodziei, drugiej powieści bestsellerowego cyklu Camilli Läckberg, również rozgrywa się we Fjällbace, niewielkiej, malowniczo położonej miejscowości na zachodnim wybrzeżu Szwecji. Patrik Hedström i jego koledzy z komisariatu w Tanumshede stają przed skomplikowaną zagadką. Próbują odkryć, jaki związek może mieć morderstwo młodej kobiety, której zwłoki odnaleziono w Wąwozie Królewskim, ze sprawą zaginięcia dwóch dziewczyn przed dwudziestu pięciu laty. Prawda okazuje się okrutniejsza, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać…

Niektórzy mówili, że kolejne tomy są znacznie lepsze, ale ja uważam, że to właśnie "Księżniczka z lodu" taka była. Sprawa wydawała mi się dużo ciekawsza, byłam usatysfakcjonowana przeprowadzeniem i rozwiązaniem śledztwa, a wątki dotyczące głównych bohaterów były dość interesujące. Natomiast na tej delikatnie się zawiodłam. Spodziewałam się czegoś znacznie ciekawszego.

źródło

"Kaznodzieja" to nie jest zła kontynuacja. Po prostu mamy w niej przedstawione trudne relacje pewnej skłóconej ze sobą rodziny. Jeszcze dodam, że dość licznej. Może drzewo genealogiczne ułatwiłoby sprawę? xd W którymś momencie pojawiło się zbyt wiele imion, nawet podobnych do siebie, że miałam kłopot zrozumieć kto jest kim i jak są oni ze sobą powiązani. Rodzina ta skrywa naprawdę wiele tajemnic, a niektórzy zrobili straszne rzeczy. Nie zainteresowała mnie ukazana tu sprawa tak, jakbym tego chciała, ale i tak dość prędko przeczytałam "Kaznodzieja". Z czasem zrozumiałam kto jest kim i chciałam poznać jak najszybciej mordercę, a także zrozumieć motyw tej osoby.

Ostatnio to Erika była główną bohaterką, a tutaj mamy policjanta Patrika i myślę, że tak już zostanie. Ich relacja się rozwija w tym tomie i już na początku mnie zaskoczyli jedną sprawą. Erika tym razem nie jest jakoś bardzo zaangażowana w to śledztwo. Po zimie przyszły ciepłe miesiące i rodzinie, a także dalszym znajomym, przyszło do głowy, by ich odwiedzić i sobie u nich trochę zamieszkać. Erikę traktowali trochę jak służącą jakąś, ale ta w ciekawy sposób sobie poradziła z niektórymi "szkodnikami". To było dość zabawne. Poproszę częściej takich gości. Erika znowu zaczyna się martwić o swoją siostrę, którą dręczy przeszłość i przez to się od siebie oddalają. 

źródło

Wydarzenia mamy ukazane w narracji trzecioosobowej z perspektywy wielu bohaterów. Jednak dobrze się czyta tę książkę, jak już uda Wam się poznać rodzinkę wspomnianą wyżej. Raz na jakiś czas mamy tu fragmenty zdarzeń sprzed ponad dwudziestu lat. 

Nie zaciekawiła mnie ta sprawa jakoś szczególnie, chyba zbyt skomplikowana jak dla mnie była ta rodzina. Jednak lubiłam czytać fragmenty, które nie dotyczyły śledztwa, było wtedy dość zabawnie. Już niedługo zamierzam sięgnąć po kolejny tom. Mam nadzieję, że tam będzie dużo lepiej. ;)

♥ Julia